همیشه می گذری و مرا نمی بینی

و من که له شده ام زیر عصر ماشینی!

دلم شکست و مثل دلت ترک برداشت

دلم شکست شبیه عروسک چینی

چقدر دور منی ، دورِ دور، یک سایه

که گاه پشت سرم میدوی که بنشینی-

میان قلبم و اشیای قیمتی باشی

شبیه عکس خودت ، خنده های تزئینی

و طعم چشم تو که قلب کوچکم را زد

چه چشم های سیاهی،چه طعم شیرینی!

نگو که بین من و تو فقط دو تا کوچه...

نمی رسم به تو در کوچه های پایینی

عجیب نیست نفهمی که عاشقت هستم

بلد نبوده دلم حرفه ی خبر چینی!

من اعتیاد به تزریق یک، دو سی سی عشق...

من عاشقم! و به قول تو عشق مورفینی

که می زند به سرم بعد می کشد دستی

کشیده ای به دلم مثل مشت سنگینی –

که باز خواب تو را می پرانَد از سر من

...و باز چنگ به دامان فرش ماشینی

که تار و پود من از تو است، تو نمی فهمی

آهان، دست خودت نیست تو نمی بینی...

...و یک سپید:

در من تنیده می شود انگار.....

کسی،

مثل احساس لزج زخم های عمیق

که از نگاهش می تراود

و روی قلبم پینه می بندد!

درست یک ساعت مانده به نیامدنش......

و چهار راهی که همیشه مرا گم می کند

در هفته های نیامده

و من

هنوز

به بادبادکی که به تیر چراغ گیر کرده فکر می کنم،

درگیر چشم هایی که.........

دوشنبه 7/11/1387 ساعت 3:56 عصر